تاریخچه مصرف سیر در هند
با توجه به آثاری که به خط سانسکریت در دست است، تاریخچه سیر در هندوستان به ۵۰۰۰ سال قبل می‌رسد که هم زمان با مصرف سیر توسط اهالی ایران زمین و مصر است.
یکی از قدیمی‌ترین آثار سانسکریت که حدود ۳۵۰ سال بعد از میلاد مسیح نسخه‌برداری شد در حال حاضر در دست است. با توجه به این کتیبه سیر می‌تواند نقشی در درمان بیماری‌هایی مانند: کم‌وزنی، بیماری‌های گوارشی و بیماری‌های پوستی داشته باشد.
به دنبال کاوش‌های مصرف سیر در هند می‌بینیم که هر سه مکتب طب سنتی هند (طیبی، اونانی و آیورودا) از دیرباز به تأثیر سیر در فرآیند درمان اعتقاد داشتند. مهم‌ترین اثر پزشکی برجامانده از هند باستان چاراکا سامهیتا است که، ۲۰۰۰ سال پیش، مصرف سیر را برای درمان بیماری‌های قلبی و آرتریت (التهاب مفاصل) توصیه کرده است.
نسخه خطی دیگری که بعدها در هند کشف شد (این نسخه خطی، در قرن نوزدهم میلادی، توسط یکی از فرماندهان ارتش بریتانیا به نام همیلتون بوئر در مقبره‌ای باستانی در هند کشف شد و به همین دلیل با نام «نسخه خطی بوئر» شناخته می‌شود) دانش‌مان را درباره تأثیرات سیر در درمان عفونت‌ها، آلودگی‌های کرمی، ضعف و خستگی و مجموعه‌ای متنوع از اختلالات گوارشی گسترش داد.
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.